Je moet er niet aan denken maar het kan gebeuren: de andere ouder van jullie kind komt te overlijden voordat het kind zelfstandig is. Het verdriet van jullie kind is natuurlijk vreselijk en hartverscheurend. Maar voor jou als achterblijvende ouder, verandert er gelijk ook veel! Naast de rouwbegeleiding van jullie kind, sta jij er ineens financieel alleen voor, en kinderen kosten nou eenmaal geld. Alle kosten komen vanaf het moment van overlijden op jouw schouders terecht. Red je dat financieel wel?

Wat kosten kinderen eigenlijk?

Het Nibud geeft aan dat bij een gemiddeld inkomen een kind in de fase tot en met de basisschool (0-12 jaar) ruim € 50.000 kost. In de jaren van de middelbare school (12-18 jaar) komt daar een kleine € 30.000 bij. Totaal kost een kind dus al snel € 80.000. En dan hebben wij het dus maar niet over de fase dat het kind gaat studeren.

Voorkomen is beter dan genezen

Veel ouders willen daar niet aan denken, laat staan over praten maar als je bovenstaande cijfers ziet, dan is het geen overbodige luxe om een overlijdensrisicoverzekering af te sluiten totdat een kind financieel voor zichzelf kan zorgen. En dat gesprek begint eigenlijk altijd bij de mediator aan tafel. Er zijn soms wat voorzieningen die gaan uitkeren bij overlijden. Sommige pensioenfondsen keren een bruto jaarbedrag uit aan elk kind, vaak tot 18 jaar, soms tot 21 jaar. Maar van die bedragen kunnen vaak geen studies betaald worden of het onderhoud van een kind van betaald worden.

Gaan jullie uit elkaar en willen jullie dit voor zijn? Ga een gesprek aan met de assurantieadviseur en voorkom dat een van jullie achterblijft met (veel te) hoge lasten bij overlijden.

Een overlijden van een ouder is een vreselijke ervaring. Hoe fijn is het, als je dan in ieder geval ervoor kan zorgen, dat de kinderen het financieel goed hebben bij de achterblijvende ouder als jij er zelf niet meer bent?

Tips:

Zonder iets vast te leggen, zijn kinderen meestal de erfgenaam van de overleden ouder. Dit geld uit de erfenis is voor de kinderen maar het vermogen wordt bij het vermogen van de achterblijvende ouder opgeteld, zolang een kind minderjarig is. Hierdoor mist die ouder wellicht bijdragen vanuit de overheid en weet dat deze ouder niet kan beschikken over het geld uit de erfenis.

&

Let goed op, dat de achterblijvende ouder de begunstigde is van de uitkering uit de overlijdensrisicoverzekering. Als je al samenleeft met een nieuwe partner, check altijd of de begunstigde wel de andere ouder van jullie kinderen is.

Er wordt de laatste jaren veel minder getrouwd, en dat is opvallend te noemen. In tegenstelling tot deze daling van het aantal huwelijken, neemt het aantal geregistreerd partnerschappen explosief toe. De wettelijke verschillen tussen huwelijk en geregistreerd partnerschap zijn erg klein. Of iedereen zich daarvan bewust is, is maar de vraag. Wel plakt er meer romantiek aan een huwelijk dan aan een geregistreerd partnerschap.

De reden dat het aantal huwelijken daalt, is volgens experts, de vele lockdowns. Minder huwelijken vinden er plaats omdat er geen feesten en partijen konden plaatsvinden en dat hoort toch wel bij een huwelijk. Een geregistreerd partnerschap biedt alvast dezelfde rechten en plichten en stellen kunnen na een geregistreerd partnerschap alsnog tot een huwelijk overgaan. Dus komt later alsnog dat feest met familie en vrienden, zodra het kan.

De liefde viert dus absoluut nog hoogtij ook al wordt er minder getrouwd. En een geregistreerd partnerschap is zo geregeld en biedt veelal dezelfde rechten en plichten. Alleen hoort bij een geregistreerd partnerschap gevoelsmatig geen dag of feest maar je hebt wel alles goed geregeld voor het geval dat er iets gebeurt.

Alles wat er nu speelt in de wereld, eerst de coronapandemie en nu de oorlog in Oekraïne, dit dwingt ons tot het maken van keuzes. Alles is flink duurder geworden, zoals we allemaal ervaren momenteel. Kunnen we ons het huwelijk nog wel veroorloven op dit moment of moeten er andere keuzes gemaakt worden zodat we kunnen rondkomen? Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren. De coronamaatregelen zijn gestopt, we mogen weer. Maar gaan we dat ook doen nu we weten dat er zich een oorlog niet ver bij ons vandaan afspeelt. Zouden de feesten en partijen nu massaal geboekt worden? Ik hoop het.

Dit is deel 3 en tevens het laatste deel van de reeks over Parentificatie. In dit laatste deel, deelt onze ervaringsdeskundige tips voor ouders en kinderen.

Wat is Parentificatie ook alweer?

Bij parentificatie heeft het kind op een te vroege leeftijd de rol van adviseur, trooster of bemiddelaar gekregen of op zich genomen. Het kind voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van zijn of haar ouders en gaat hierdoor op te jonge leeftijd voor de ouders zorgen. Dit gebeurt vaak na een scheiding en meestal bij een ouder die een slachtofferrol aanneemt. De rollen van de ouder en kind zijn omgedraaid, de ouder gaat in de kinderrol en het kind gaat in de ouderrol.

Alle kinderen willen graag voor hun ouders zorgen dit kan zijn door het helpen met tafel dekken, opruimen of ze troosten een verdrietige ouder. Dit is heel normaal maar soms veranderd deze zorg in een langdurige ondersteuning en dat is voor het kind een veel te zware belasting.

Wij hebben gesproken met een ervaringsdeskundige en hebben een aantal van de vragen hieronder uitgewerkt. Omdat dit onderwerp gevoelig ligt houden wij de identiteit van onze ervaringsdeskundige anoniem.

• Tips aan de ouders

Probeer er zoveel mogelijk voor je kind(eren) te blijven zijn, vergeet niet dat zij het ook heel erg moeilijk vinden ook al lijkt het soms alsof de kinderen het super goed doen en nergens last van hebben. Maak geen ruzie met de kinderen erbij, praat ook niet slecht over de andere ouder tegen de kinderen, dit is heel erg moeilijk om aan te horen omdat zij nog wel van de andere ouder houden en ook daar graag zijn. Zorg dat je bij iemand terecht kunt om over je gevoelens te praten, een familielid, vriend(in) of wellicht een professional. Als de kind(eren) bij de andere ouder zijn geweest wees dan niet teleurgesteld of boos als zij het leuk hebben gehad. Dit voelt voor een kind heel onprettig en kunnen zich hierdoor schuldig gaan voelen waardoor ze niet meer blij durven te zijn voor de andere ouder. Praat niet over “je vader” of “je moeder” maar als papa en mama, dit voelt veel prettiger aan voor een kind. Als je het vermoeden hebt dat er niet zo goed gaat met je kind(eren) kijk eens of je externe hulp kan inschakelen, zelf heb ik als kind heel veel gehad aan de gesprekken met een orthopedagoog.

• Tips aan de kinderen

Blijf vooral kind, het is goed om papa of mama soms te helpen of te troosten maar onthoud dat dit niet jouw taak is. Papa en mama zijn volwassen en kunnen hun problemen heel goed zelf oplossen, ook als ze het moeilijk hebben. Onthoud dat papa en mama van jou houden en dit altijd zullen blijven doen. Dat papa en mama boos zijn en ruzie maken is niet jouw schuld en het is ook echt niet de bedoeling dat jij dit moet gaan oplossen, dit moeten zij zelf doen. Hoe vervelend het ook is, hou geen hoop dat je ouders terug bij elkaar komen, dit gebeurt eigenlijk nooit en levert alleen maar teleurstelling en verdriet op. Als er dingen tegen jou gezegd worden over papa of mama die je niet wilt horen, spreek dit uit. Zeg dat je het niet leuk vindt en dat ze jou daar niet mee moeten lastig vallen.  Meng je niet in de ruzie van je ouders, als je zij vragen om iets door te geven aan de ander geef aan dat dat niet jouw taak is.

Dit deel 2 van een reeks van 3 van het interview van onze ervaringsdeskundige over Parentificatie. In deel 2 geeft onze ervaringsdeskundige antwoord op de vraag: wat had er anders gemoeten en waar merk je dit vandaag de dag nog aan?

Wat is Parentificatie ook alweer?

Bij parentificatie heeft het kind op een te vroege leeftijd de rol van adviseur, trooster of bemiddelaar gekregen of op zich genomen. Het kind voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van zijn of haar ouders en gaat hierdoor op te jonge leeftijd voor de ouders zorgen. Dit gebeurt vaak na een scheiding en meestal bij een ouder die een slachtofferrol aanneemt. De rollen van de ouder en kind zijn omgedraaid, de ouder gaat in de kinderrol en het kind gaat in de ouderrol.

Alle kinderen willen graag voor hun ouders zorgen dit kan zijn door het helpen met tafel dekken, opruimen of ze troosten een verdrietige ouder. Dit is heel normaal maar soms veranderd deze zorg in een langdurige ondersteuning en dat is voor het kind een veel te zware belasting.

Hoe ziet parentificatie er in de praktijk uit? Wij hebben gesproken met een ervaringsdeskundige en hebben een aantal van de vragen hieronder uitgewerkt. We zullen haar ervaring in 3 bloggen met jullie delen.

Omdat dit onderwerp gevoelig ligt houden wij de identiteit van onze ervaringsdeskundige anoniem.

• Welke hulp had jij nodig/hoe had het anders gemoeten volgens jou?

Mijn moeder had op een bepaald moment door dat het niet goed ging met mij. Wij zijn toen naar een huisarts gegaan en die heeft ons in contact gebracht met een orthopedagoog. Ik heb hier heb ik heel veel gezeten er werd gepraat over de thuis situatie, hoe ik mij voelde en waar ik mee zat en naar de oplossingen. Ik kreeg tips hoe ik kon reageren op iets wat mijn ouders deden wat ik niet leuk vond. Hier werd mij duidelijk gemaakt dat het niet aan mij lag dat mijn ouders uit elkaar gingen en ook dat het niet mijn taak is om het tussen hen op te lossen. Bij haar durfde ik alles te vertellen en voelde ik me veilig en gehoord, het heeft zeker een stuk geholpen maar wat ik altijd heb gemist is de hulp van mijn ouders. Het is fijn dat iemand anders je kan helpen maar het liefst krijg je gewoon hulp van je ouders. Tijdens de scheiding heb ik altijd het gevoel gehad er alleen voor te staan, ik durfde niet te zeggen wat ik echt dacht. Ik heb vanaf dat moment, jarenlang bij alles wat ik wilde zeggen nagedacht en het zo verdraaid dat ik de echte waarheid achterwege kon laten. Dus als ik me niet goed voelde zei ik dat ik niet wist wat er was, dat ik gewoon verdrietig was of er was iemand niet aardig geweest tegen mij, ik liet het belangrijkste deel van het verhaal weg zodat het niet gelinkt kon worden aan dat wat er echt gaande was. Ik kon als de beste een masker opzetten en iedereen een oneerlijk beeld geven van hoe ik mij daadwerkelijk voelde. Ik wilde alleen antwoorden geven waarvan ik wist dat ze dat leuke of goede antwoorden vonden. Dus niet zeggen dat ik het leuk heb gehad bij papa tegen mijn moeder. Het niet eerlijk durven zijn tegen je ouders voelt niet goed en vreet energie. Mijn ouders hadden meer moeten omkijken naar mijn broer en mij, naar wat wij nodig hadden en dat zijn geen ouders die elkaar de tent uit vechten. Ik heb in de jaren na de scheiding nog veel hulp nodig gehad om hiermee om te leren gaan. Ik heb met verschillende mensen gesproken en wat daar standaard werd gezegd was dat ik mezelf een soort van heb moeten opvoeden en heel snel volwassen moest worden. Dit gevoel heb ik altijd wel gehad maar ik heb moeite om dat hardop te uit te spreken. In deze moeilijke periode had ik graag de hulp gehad van mijn ouders en deze heb ik helaas gemist.

• Waaraan merk jij nu nog dat dit in jouw jeugd gebeurd is?

Ik heb door de scheiding van mijn ouders veel ruzies meegemaakt en ook gehad vooral toen ik ouder werd, deze ruzies waren best heftig en vrijwel dagelijks. Ik wilde op een bepaald moment niet meer bij mijn moeder wonen mede omdat ik het niet eens was met wie haar vriend was en hier ook veel spanningen door ontstonden. Op de dag dat ik naar mijn vader vertrok kwam de vriend van mijn moeder bij haar wonen. Dit is iets waar ik tot op de dag van vandaag moeite mee heb. Dit vind ik nog altijd een oneerlijke handeling, zo het probleem is het huis uit dus kom maar hier wonen. Ik heb het niet lang volgehouden om bij mijn vader te wonen omdat ik mijn moeder en broer toch ging missen dus ben ik weer teruggegaan, maar haar vriend woonde hier nu ook. De ruzies en onenigheden zijn eigenlijk nooit opgehouden tot ik op mezelf ging wonen. Pas vanaf dit moment kon ik weer normaal omgaan met mijn moeder. Deze hele situatie heeft ervoor gezorgd dat de band tussen mijn moeder en mij lang niet zo goed is als wat het had kunnen zijn en dit vind ik lastig. Daarnaast merk ik dat ik door deze ervaring een laag zelfbeeld heb, ik kan slecht over dingen praten waar ik mee zit omdat ik het gevoel heb dat ik niet belangrijk genoeg ben om iemand anders hier mee van last te zijn, ik ben snel onzeker en bang dat ik dingen niet kan of niet goed genoeg ben, ik ben bang om te falen. Ik heb in mijn tienerjaren veel last gehad van depressieve gevoelens waar mijn ouders niets van afwisten omdat ik er niet met hun over durfde te praten want de oorzaak was hun scheiding. Dit heb ik stil gehouden en heeft er mede toe geleid dat ik rond mijn 15^e in het weekend heel veel dronk en tot laat in de nacht van huis bleef. Mijn ouders hadden hier geen zicht op en zijn hier ook nooit achter gekomen, ze wisten dat ik wel dronk met vrienden maar niet hoe erg de situatie werkelijk was. Ik heb alles stil gehouden tot ik een paar jaar terug in een serieuze depressie terecht kwam nadat mijn vader plotseling was overleden. Ik ben toen bij een psycholoog beland omdat ik het niet meer aan kon in mijn eentje. Dit heb ik niet direct aan mijn moeder verteld maar pas na een paar sessies. Het werd tijd voor verandering dus heb ik mijn moeder toen een brief geschreven over hoe ik mij de afgelopen jaren heb gevoeld, aan mijn vader heb ik dit nooit kunnen vertellen. Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om met mijn moeder over bepaalde dingen te praten. Het is wel beter geworden dan vroeger maar bij sommige dingen twijfel ik toch of ik het wel durf te vertellen.

Parentificatie heeft veel impact op elk kind en dat stopt niet als een kind volwassen wordt. Laat je daarom goed begeleiden als jullie uit elkaar gaan. Daarmee help je niet alleen jullie kind(eren) maar zeker ook jezelf.

De samenwerking tussen Goed uit elkaar gaan en Succesmakelaars, is nog eens goed toegelicht in de Leusder krant.

Een succesvol team, zullen we maar zeggen.

Net als de zomervakantie is de Kerstvakantie een periode, waarin veel relaties stoppen. Met betrekking tot relaties lijkt de Kerstvakantie daarbij als katalysator te werken in het maken van keuzes. Zit het goed, dan wordt de relatie in de vakantie beter. Loopt de relatie niet lekker, dan kan de vakantie dit onder een vergrootglas leggen, die kan leiden tot het beëindigen van de relatie. Dat merken wij als mediator elk jaar weer in de hoeveelheid toenemende kennismakingen dat eind januari begint.

Twee piekmomenten voor scheidingen

Uit een onderzoek naar de piekmomenten in echtscheidingsaanvragen, blijkt dat er twee pieken zijn namelijk de maanden januari en september. Dus net na de Kerstvakantie en na de zomervakantie. Opvallend bij de zomervakantie is dat in de zomermaanden zelf de minste echtscheidingen worden aangevraagd. Bij een meivakantie van twee weken, zien we tegenwoordig een piek in het aantal scheidingen ontstaan. Dus een langere tijd samen doorbrengen, is een katalysator in het beëindigen van relaties.

Stellen vertrekken vaak met de hoop dat een Kerstvakantie, op een skipiste in Frankrijk of Oostenrijk, de relatie een nieuwe impuls zal geven. Geen stress van het werk en alle tijd voor elkaar. Helaas pakt dit vaak toch compleet anders uit en blijkt dat de relatie op is en dus niet meer te redden is.

Kinderen en scheiden

Jaarlijks besluiten meer dan 30.000 stellen om te gaan scheiden en daarbij zijn zo’n 70.000 kinderen betrokken. Als een mediator vroegtijdig wordt betrokken bij een scheiding is de kans groter dat de scheiding in goed overleg wordt afgerond en dat er een ouderschapsplan wordt gemaakt waar beide ouders zich in kunnen vinden.

Bij een scheiding komen veel emoties vrij, door in een zo vroeg mogelijk stadium bij een mediator aan te kloppen kan voorkomen worden dat de scheiding uitloopt tot een vechtscheiding. Een vechtscheiding is voor alle partijen niet gewenst, zeker niet bij de start van een nieuw jaar. Gelukkig zijn er genoeg stellen die op tijd de weg weten te vinden, vandaar dat januari één van de twee piekmomenten is.

Praktische zaken vragen om financiële expertise

Herman Finkers zei ooit: ‘liefde is mooi maar het moet wel betaalbaar blijven’. Andersom geldt hetzelfde, als de liefde weg is moet het nog steeds betaalbaar blijven. Hier wordt niet als eerste aan gedacht maar een financieel adviseur heeft hier veel kennis over, denk hierbij aan kennis over vermogen, eigenwoningschuld, pensioen en een nieuw huwelijksvermogensrecht. Een financieel adviseur kan helpen bij het uitwerken en oplossen van financiële gevolgen die de scheiding met zich meebrengt.

Daarom dus mediation met een financieel adviseur

Goed uit elkaar gaan heeft als doel dat stellen in scheiding het oude hoofdstuk goed kunnen afsluiten, zodat ze kunnen beginnen aan hun nieuwe hoofdstuk. Alles wordt goed en eerlijk verdeeld zodat partijen los van elkaar ook echt opnieuw kunnen starten. Het uitnodigen van een expert is hierbij van belang, veel van de puzzelstukken zijn bij de financieel adviseur bekend, dit maakt het makkelijker om oplossingen te vinden en dat geeft rust en overzicht.

Mocht je dit lezen en is bij jou de keuze van uit elkaar gaan ook gemaakt? Wacht dan niet te lang en maak een afspraak met onze mediator. Wij helpen jullie graag.

In coronatijd merk ik dat veel scheidingswensen maar ook de hulpvraag om de relatie goed te krijgen, uitgesteld worden. Het gevolg is dat er thuis veel spanning en stress is en dat is voor het hele gezin ongezond. Een sneer hier, een sneer daar en zelfs huisdieren trekken zich terug omdat de spanning hen te veel wordt. Hoe heftig is dat?

Goed voorbeeld zijn

Kinderen kopiëren het gedrag van hun ouders, onbewust. Zij weten niet beter: zo heb je een relatie! Dus later zullen zij dit onbewust geleerde, in de praktijk toepassen. De vraag die dan rijst, is hoe kunnen zij zelf een gelukkige relatie hebben als zij jullie voorbeeld gaan volgen? Dit kan en moet echt anders. Hulp vragen is een kracht en hoe mooi is het, dat geleerde lessen van ouders een voorbeeld zijn voor de kinderen?

Ongelukkige tijd betekent niet dat de relatie voorbij is

Dat de relatie nu niet lekker loopt, betekent echter niet dat de relatie voorbij moet zijn. Sterker nog: hoe meer woordenwisselingen er zijn, hoe groter de kans, dat jullie liefde er nog is maar dat er een gemis is in de relatie. Ik voel me niet gezien en gehoord, dat is vaak de onderliggende behoefte. En daarvoor kan ik als relatie-mediator juist handvatten aangeven. En zo’n traject duurt niet lang: in 3-5 sessies ontdekken of jullie of jullie er nog zijn? En zijn jullie er onverhoopt toch niet, dan weten jullie dat je de juiste keuze maakt om elkaar los te laten. Want rust is goud waard, in elk gezin.

Zitten jullie in een dergelijk pakket en willen jullie de negatieve sfeer doorbreken? Maak een afspraak en kom aan tafel. Hoe de toekomst eruit moet zien, zien jullie al snel. Of dat nou samen of apart is, de rust kan terugkomen.

Veel succes,

Inge Verschuur

Het zal je maar gebeuren,  jij bent al jaren de hoofdbestuurder van jullie auto, jij hebt al die schadevrije jaren opgebouwd, maar na je scheiding gaan deze naar je ex omdat deze als verzekeringsnemer op de polis staat. In het convenant staat niks opgenomen, dus de verzekeraar werkt nergens aan mee….. en voor jou gaat de premie voor dezelfde autoverzekering ineens met €600 per jaar omhoog. En dat geld kon je nou net niet missen, maar auto ook niet.

Kon dit anders? Vaak wel. Maak afspraken over de schadevrije jaren in het convenant. Check voor de scheiding wie de verzekeringsnemer en de hoofdbestuurder op de polis is en laat dat aanpassen als dat niet juist vermeld staat.

Gelukkig bied ik mijn klanten altijd een gesprek aan met assurantieadviseurs uit mijn netwerk. Ik zou wensen dat iedereen dat aanbod aanneemt, want dat kan hen veel geld schelen. Het aanbod doe ik altijd. Na een scheiding moet de broekriem aan dus elke euro is er 1.

Gaan jullie uit elkaar en willen jullie dat alles besproken wordt? Neem dan contact op voor een afspraak en voorkom wat Karin overkwam na haar scheiding:

https://www.ad.nl/geld/karin-schrok-zich-te-pletter-na-haar-scheiding-600-euro-extra-kwijt-aan-autoverzekering~a1d2158a/

•