Door boos te zijn op je ex, blijf je verbonden met je ex. Die uitspraak, kwam binnen. Hoe zit dat dan? Door steeds aandacht te geven aan wat je ex jou aandoet, hou je je ex juist vast. Zo blijft je ex deel uitmaken van het heden. En je ex hoort in je verleden en daarvoor is loslaten, wat je eigenlijk zou moeten (willen) doen, de enige oplossing. Klinkt zo logisch maar in de praktijk is dat voor velen lastig om te doen.

Door boos te blijven op je ex, hou je je ex in je leven.

Door boos te blijven op je ex, hou je je ex juist in je leven. En voor je gevoel is dat juist niet wat je wilt bereiken. Je ex heeft je gekwetst en iemand die je kwetst, wil je toch niet in je leven houden? En wat maakt, dat velen van ons, zo boos blijven op hun ex? Zou het kunnen zijn, dat je op deze manier (onbewust) verbonden wilt blijven met je ex? Met andere woorden: is het boos zijn op onze ex, een uiting van vasthouden in plaats van loslaten? Met andere woorden: is boos blijven op je ex, eigenlijk gebaseerd op de liefde die je nog steeds voelt voor je ex?

Loslaten is lastig

Blijven hangen in het verleden, levert je dus eigenlijk het tegenovergesteld op, dan wat je wilt bereiken: een nieuw gelukkig leven opbouwen. En wie heb je daar nou het meeste mee? Je ex: nee! Jezelf: ja! Loslaten is niet makkelijk en soms heb je niet eens in de gaten dat je je ex zelf in je leven houdt. Je straft eigenlijk jezelf en dat kan niet de bedoeling zijn.

Merk jij dat je de boosheid richting je ex niet kunt loslaten? Ga eens met een coach of mediator in gesprek. Ik weet zeker dat je inzichten opdoet en het nieuwe leven sneller gaat beginnen.

Veel succes!

Met hartelijke groet,

Inge Verschuur

•